دمی با شعر نو

چه زیبا می شود فردا ,اگر با هم به دور از فقر و از تبعیض ,جهان را نقش دیگر زد 1 کاش می شد سبز بود و سبز ماند  من در این سنگین هوای سخت دوداندود  خزان را سخت می ترسم واز حجم سکوت زرد و حزن آلوده هر باغ   دلم آرام می خواهد نماز شکر باید خواند 2 چه آسان می شودهر سخت را آسان تحمل کرد اگر بر خاطرت پیوسته دمی با شعر نو...

زندگی شعر سپیدی است پراز زمزمه زمزم عشق, اگر این قافیه ها بگذارند ازافراط بیزارم  و از  تفریط وقتی که نمی توانی دنیا را به کامت کنی  توجه داشته باش دیگرانی هم هستندکه ذوست دارند مثل تو همه چپز برای خودشان باشد  پس بی خیال برد صد در صدی من از آدمای  همه چیز خواه دلخورم   بیایید باهم قناعت را تحربه ک دمی با شعر نو...

خودفریبی چاره ی هرکار نیست- عالمی از نوبباید مردمانی قد هم وقتی که خیال تمامی وجود مرا پرسه می زند  تمامی آرزو های  گم شده ام دوره ام می کنند  دلزده از وقاحت توجیه تشنه یک نفس باورم  چندی است باغهای شهربا مردم غریبه اند  و در شلوغی فاصله ها ابرهای دود اندودکفگیر بارانشان به ته دیگ خورده و کارتن خوا دمی با شعر نو...